Gisteren ontving ik via de mail mijn eerste rooster. Ik blijf het verbazingwekkend vinden allemaal. Veel vroege- en een paar late diensten. Ook in het weekend. En ik realiseer me eigenlijk elke keer steeds meer dat ik het straks een stuk gemakkelijker hebben dan een aantal van mijn medestudenten.
De kinderen zijn hier groot. Als ze ziek zijn hoef ik niet thuis te blijven. Ik hoef geen oppas te regelen op dagen dat zij vrij zijn en ik moet werken. Ik hoef lang niet zoveel doelen te verdedigen als sommigen van mijn nieuwe collega’s.
Onze kinderen kunnen de wasmachine zelf aanzetten (hoop ik) en het nummer van thuisbezord staat vast in hun favorieten. Ik kan me concentreren op mijn nieuwe baan en op school met bijbehorend huiswerk. Ik kan op de bank ploffen als ik thuiskom en met een kop koffie even bijkomen.
Ik heb nu al respect voor de vrouwen en mannen die nu al een druk leven hebben naast hun toekomstige studie.